LAMENT
        - Definiția din dicționar
      
      
       Traducere: română 
      
      
Notă: Puteţi căuta fiecare cuvânt din cadrul definiţiei printr-un simplu click pe cuvântul dorit. 
La*ment" (?), v. i. [F. lamenter, L. lamentari, fr. lamentum a lament.] To express or feel sorrow; to weep or wail; to mourn.
[1913 Webster]
Jeremiah lamented for Josiah.
 2 Chron. xxxv. 25.
[1913 Webster]
Ye shall weep and lament, but the world shall rejoice.
 John xvi. 20.
[1913 Webster]
           
        
      La*ment", v. t. [imp. & p. p. Lamented; p. pr. & vb. n. Lamenting.] To mourn for; to bemoan; to bewail.
[1913 Webster]
One laughed at follies, one lamented crimes.
 Dryden.
Syn. -- To deplore; mourn; bewail. See Deplore.
[1913 Webster]
           
        
      La*ment", n. [L. lamentum.  Cf. Lament, v.] 1. Grief or sorrow expressed in complaints or cries; lamentation; a wailing; a moaning; a weeping.
[1913 Webster]
Torment, and loud lament, and furious rage.
 Milton.
[1913 Webster]
2. An elegy or mournful ballad, or the like.
[1913 Webster]