DENOUNCE
        - Definiția din dicționar
      
      
       Traducere: română 
      
      
Notă: Puteţi căuta fiecare cuvânt din cadrul definiţiei printr-un simplu click pe cuvântul dorit. 
De*nounce" (?), v. t. [imp. & p. p. Denounced (?); p. pr. & vb. n. Denouncing.] [F.  dénoncer, OF. denoncier, fr. L. denuntiare, denunciare; de- + nunciare, nuntiare, to announce, report, nuntius a messenger, message. See Nuncio, and cf. Denunciate.] 1. To make known in a solemn or official manner; to declare; to proclaim (especially an evil). [Obs.]
[1913 Webster]
Denouncing wrath to come.
 Milton.
[1913 Webster]
I denounce unto you this day, that ye shall surely perish.
 Deut. xxx. 18.
[1913 Webster]
2. To proclaim in a threatening manner; to threaten by some outward sign or expression.
[1913 Webster]
His look denounced desperate.
 Milton.
[1913 Webster]
3. To point out as deserving of reprehension or punishment, etc.; to accuse in a threatening manner; to invoke censure upon; to stigmatize.
[1913 Webster]
Denounced for a heretic.
 Sir T. More.
[1913 Webster]
To denounce the immoralities of Julius Cæsar.
 Brougham.
[1913 Webster]